prawie
Encyklopedia PWN
najbardziej rozpowszechniony w Polsce wariant prawa niemieckiego;
prawo międzynarodowe publiczne, łac. ius gentium, prawo narodów,
zespół norm regulujących przede wszystkim stosunki zewn. państw, jak również stosunki międzynar. z udziałem innych niż państwa podmiotów tego prawa (międzynar. organizacje międzyrządowe, Stolica Apostolska, niesuwerenne podmioty terytorialne, narody walczące o niepodległość).
zespół norm, regulujących stosunki związane z działalnością człowieka na morzu, polegające na korzystaniu z morza i eksploatacji jego zasobów; w węższym znaczeniu — prawo żeglugi mor. (ang. shipping law)
ekon. prawo do objęcia nowych emisji akcji przysługujące dotychczasowym akcjonariuszom spółki;
dziedzina prawa regulująca przede wszystkim prawa i obowiązki pracowników i pracodawców (stosunki pracy);
termin oznaczający porządki prawne staroż. ludów żyjących w basenie M. Śródziemnego (gł. Greków i Rzymian) oraz państw staroż. Bliskiego Wschodu.
